شیرین کننده های طبیعی
شیرین کننده های طبیعی را بشناسیم
شیرین کننده های طبیعی شامل شیره انگور، شیره توت، شیره خرما، عسل زنبور، شکر سرخ و انگبین ها و .. است که در تهیه انواع شربت ها و غذاها و شیرینی ها به کار گرفته می شوند.
شکر سرخ :
از ساقه گونه ای گیاه نی به نام نی شکر حاصل می شود در قدیم بیشتر مورد استفاده درمانی قرار می گرفت و همراه دارو های گیاهی مصرف می گردید ولی امروزه نی شکر منبع اصلی تهیه و استیحصال شکر می باشد.
قند و شکر :
انگبین :
انگبین ها موادی با منشا گیاهی هستند که از ساقه و تنه و برخی از درختان و درختچه ها ترشح شده و در مجاورت هوا سفت و منجمد می شوند و در گیاه شناسی به شیرابه گیاهان یا مان معروف هستند، شهد و شکرک و مواد مترشحه شیرین مزه از گیاهان را انگبین گویند و آن هایی را که غیر شیرین هستند صمغ یا زنج گویند که عموما مصارف دارویی یا صنعتی دارد مانند شیر خشت، بید خشت، کتیرا، باریچه، انزروت، شکر تیغال و صمغ های مترشحه از تنه درختان آلبالو و زرد آلو و گوجه و غیره را شامل می شود.
گز، گز انگبین، گز خوانسار و بید انگبین :
که از ساقه و شاخه گیاهان گزانگبین و گز خوانسار در قدیم در قنادی، گز سازی و نیز آشپزی و تهیه شربت ها مورد استفاده قرار می گرفت ولی امروزه چون تولید طبیعی شهد یا شیرابه از درختچه های آن به علت مصرف زیاد و کاهش درختان امکان پذیر نیست گز قنادی را با شکر سفید یا شکر معمولی و نشاسته و سفیده تخم مرغ و برخی از افزودنی های دیگر مانند وانیل و هل و گلاب می سازند.
شیرین کننده های طبیعی
ترانگبین یا ترنجبین :
که از ساقه گیاه خارشتر تراوش می شود از دیگر شیرین کننده های گیاهی است که به عنوان ملین کننده و درمان یبوست کودکان مورد استفاده قرار می گیرد و هم اکنون هم مصرف خانگی و سنتی دارد.
شیره ها :
ذخیره سازی مواد شیرین کننده خوراکی از انگور، خرما، توت و برخی میوه های شیرین دیگر از دیر زمان معمول و مرسوم بوده است که با جوشاندن افشره آب آن ها مواد غذایی مغذی، مقوی و لذیذ و مطلوبی به نام شیره برای ذخیره غذای زمستان از آن تهیه می کردند و چون جوشاندن و تبخیر آب این میوه ها تابع دستورات فقهی است باید مسائل شرعی آن تولید و پخت مراعات شود.
استحصال نوعی ماده شیرین به صورت شیره یا رب از هندوانه و خربزه های شیرین در گذشته معمول بود و میوه هایی که جذب بازار مصرف نمی شد آب خوراکی آن را که قند زیادی داشت را می گرفتند و با جوشانیدن آن برای مصرف غذای زمستان از آن نوعی رب یا شیره تهیه می کردند که اکنون نیز در برخی از روستاهای دور افتاده که دسترسی به بازار مصرف برای فروش محصولات دشوار است و همچنین در کشور ترکمنستان معمول است و از قند هندوانه ها و خربزه های شیرین و رب یا شیره و کشته خوشمزه ای تهیه می شود.
انواع عسل ها :
عسل گیاهی :
نوعی ماده غذایی با شیرینی طبیعی است که از پختن گندم یا جو در شرایط خاصی استیحصال می شود.
عسل دارویی:
همان عسل گیاهی بوده و نام مترادف عسل گیاهی است.
عسل گندم:
همان عسل گیاهی بوده و نام مترادف عسل گیاهی است.
همچنین بخوانید: خواص و مضرات انواع مختلف شکر
عسل طبیعی :
عسلی است که زنبور های عسل کوهستان از شهد گل ها مکیده و در کندوی خود آن را تولید می کنند.
عسل گل ها:
عسل گل یا عسل گل ها همان عسل طبیعی است که زنبور عسل در کوهستان از شهد گل ها در کندوی خود آن را تولید می کند.
عسل شهد:
عسل شهد ماده ای کاملا طبیعی است که از شیرابه میوه های کاملا رسیده انواع درختان نخل یا رطب و همچنین انواع میوه های کاملا رسیده توت درختی و انگور به دست می آید که در گویش محلی به آن ها شیره خرما و شیره انگور و شیره توت گفته می شود. اخیرا در سوپر مارکت ها و اغذیه فروشی ها اصطلاح عسل شهد را به جای لغت قدیمی و سنتی شیره انگور و توت و خرما برای آن ها به کار می برند که پس از فرآوری و عمل آوردن بسته بندی صنعتی شده و به بازار مصرف ارائه می شود.
عسل شهد فقط نام عسل را به عاریه همراه داشته و هیچگونه ارتباطی با عسل طبیعی یا زنبور عسل ندارد، انواع شیره ها که از جوشانیدن انگور و توت بسیار رسیده که قند و شیرینی آن در حد کمال است به دست می آید و جوشانیدن شیره تابع دستورات فقهی بوده و بایستی یک سوم از حجم انگور و توت یا خرما داخل ظرف در اثر جوشانیدن تبخیر و سپس مصرف شود (ثلث آن)، پس از تبخیر کافی است دو سوم بقیه محتویات ظرف پاک و قابل مصرف و خوردن می باشد، شیره به دست آمده را پس از صاف کردن از پوره ها و اضافات شیره اشک می نامند که رنگ آن آلبالویی است و به عنوان یک ماده غذایی پر کالری قابل مصرف است.
ولی گاهی با افزودن خاکستر های گیاهی از سوزانیدن چوب سر شاخه های انگور درخت انگور و توت و پودر برگ های آن درختان شیره اشک را بیشتر تغلیظ و به صورت خمیر در می آورند که رنگ آن نخودی می شود و شیره خاکی گفته می شود و می توان آن را با نان و ماست یا کره با لذت تمام تناول کرد.
شیرین کننده های طبیعی
عسل کاذب :
عسل کاذب نوعی عسل طبیعی است که برای استحصال فوری و بازده بیشتر در طول سال به کار برده می شود و در اطراف کندو های زنبور عسل سینی های شربت از ملاس چغندر قند و یا شیره، توت، خرما و انگور های حاصل از میوه های نا مرغوب قرار داده و زنبورها به جای پیمودن راه کوهستان ها و استفاده از شهد گل ها به راحتی از شربت های درون سینی کنار کندو تغذیه کرده و در کندوی خود تولید عسل می کنند.
عسل وحشی :
چون در خواص داروئی عسل برای موم حاصل از کندوی زنبور عسل خواص داروئی و درمانی بسیاری ذکر شده و توصیه گردیده به منظور بهره گیری بیشتر از نتایج داروئی عسل را همراه کمی از موم کندوی آن جویده و ضمن خوردن عسل موم حاصل را از دهان خارج نمایید.
بدیهی است که با این عمل مقدار کمی از ذرات موم همراه عسل در دهان مخلوط و بلعیده می شود و این موم در معده و روده سبب انسجام و استحکام بیشتر بافت سلول های معده و روده خواهد شد.
ولی چون جویدن عسل همراه موم برای برخی خوشایند نبوده و ممکن است تمامی موم حاصل در دهان همراه عسل بلعیده شود که مقدار آن برای خوراک اضافی است لذا تولید کنندگان عسل و تهیه کنندگان بسته بندی آن مقداری از موم کندو را با عسل بهم می زنند و به این مخلوط عسل با موم به جهت بهره گیری بیشتر از خواص داروئی عسل نام عسل وحشی نهاده اند.
در این نوع عسل ذات موم را در درون عسل به خوبی می توان دید که خوردن مقدار کم موم همراه عسل هیچ گونه زیانی نخواهد داشت و مفید توصیه شده است.
همچنین بخوانید: شیرینی کنجدی با عسل
جویدن عسل با موم به جهت بهبود بیماری سینوزیت و رفع التهاب یا عفونت سینوس های بینی و نیز بوی بد دهان مفید توصیف شده است مشروط بر آن که از موم طبیعی کندو باشد و از قالب های ریختنی از پارافین و یا مواد دیگر برای تهیه کندوی ساختگی استفاده نشده باشد.
زیرا اخیرا برای آن که تمام قدرت زنبور ها به جای کندو سازی هر چه بیشتر صرف تهیه عسل شود درون جعبه ها از کندو های ریختنی و ساختگی از موم همراه با پارافین جامد و مواد دیگر استفاده می کنند.
عسل تقلبی :
همان طور که از نام این نوع عسل پیدا است ساختگی می باشد که از پختن قند یا شکر در آب استحصال شده و شیره نبات هم گفته می شود که با توجه به مهارت در پخت، رنگ و غلظت آن را کاملا به شکل عسل طبیعی در آورده آن را کش دار و سیال می کنند.
شیره نبات یا شیره شکر :
در بهار و تابستان شیره نبات یا شکر را برای تهیه انواع شربت ها به کار می برند چیزی جز جوشاندن شکر و یا قند در آب نیست که اگر بدون هر گونه افزودنی و خالص تهیه شود آن را شیره نبات یا شیره شکر می گویند و اگر افزودنی های دیگری در هنگام پخت به آن اضافه شود محصولات دیگری همانند سکنجبین به دست می آید.
همان گونه که در پخت و طبع ماده غذایی درجه حرارت و زمان پخت و مخلوط کردن مواد و نحوه ترکیب و بهم زدن آن ها اهمیت دارد برای تهیه شیره نبات یا شیره شکر با کیفیت تجربه در تهیه آن دارای اهمیت است. اگر شیره نبات را با مهارت بپزید شیره دارای رنگ های مختلفی همچون زرد و قهوه ای و طلایی می باشد و یا مانند شیره نباتی همچون عسل کش دار و با غلظتی سیال خواهید داشت که به آن نبات گیاهی گویند.
البته نباتی اینجا به معنی گیاهی نیست بلکه منظور همان عسل تقلبی است که در تولید شیرینی و دسر و… استفاده می شود.
از شما متشکریم که تا انتهای این مقاله با ما همراه بودید. سوالات خود را در قسمت “نظرات” با ما در میان بگذارید، همچنین اگر ایده یا نظری در رابطه با این مطلب دارید، خوشحال می شویم آن را با ما در میان بگذارید.
عسل وحشی را با خواص هبود آرتریت، کنترل فشار خون، کاهش کلسترول، توقف سکسکه، هضم غذا، ضد قارچ، ملین، رفع بوی بد دهان، درمان عفونت مثانه و نفخ معده، بدون هيچ اسانس و افزودنی شيميايی، از فروشگاه عطارک تهيه نماييد.
