با گیاه سوس آشنا شویم
با گیاه سوس آشنا شویم !
(شیرین بیان و تلخ بیان)
سوس (Cuscuta) گیاهی است از تیره فرعی پروانه واران، خودرو و علفی که در اکثر نواحی و شهرهای ایران می روید و در باغ ها بر روی بانه های انگور و کنار دیوارها و دامنه کوه ها به وفور یافت می شود. برگ های آن مرکب و ریشه بلند دارد و دو نوع می باشد که از نظر شکل ظاهری شبیه به هم اند. از نظر خواص فیزیولوژیکی کاملا متفاوت می باشند یکی از آن ها تلخ مزه بوده و دارای مواد تلخ مزه و تقریبا سمی می باشد و تلخه نامیده می شود و دیگری که شیرین مزه است شیرین بیان یا اصل السوس نامیده می شود که این نوع یعنی شیرین بیان مصرف داروئی و درمانی بسیار دارد و نوشته اند که مار به این گیاه علاقه بسیار دارد و جهت تقویت پوست بدن و قدرت بینایی مرتب خود را به این گیاه می مالد.
با گیاه سوس آشنا شویم
خواص و فوائد گیاه سوس :
طبیعت آن گرم و تر، داروئی است نرم کننده سینه، برطرف کننده سرفه های رطوبی، باز کننده صدا و آواز، برطرف کننده التهاب معده و دردهای رطوبتی آن، آرام بخش، قطع کننده تب های کهنه و رطوبی، دافع نفخ دستگاه گوارش، تسکین دهنده سردرد های کهنه، روشن کننده چشم و بالا برنده قدرت بینایی.
معمولا ریشه پوست گرفته شیرین بیان را در مقداری آب می جوشانند تا به قوام آید و یک مایع قرمز رنگ مانند عسل از آن باقی ماند این عصاره عسل مانند را رب سوس می نامند که به مصارف درمانی می رسند و می توان این ریشه را همراه با دارو های دیگر جوشانده و مصرف نمود.
همچنین بخوانید: فواید دمنوش شیرین بیان و روش تهیه آن
خوردن هر روز مقدار 5 گرم رب سوس با 5 گرم نی شکر و یک گرم رازیانه سبب جلای مجاری بدن و نیکویی رنگ رخسار و تقویت عمومی بدن می گردد. مردم قدیم به منظور تقویت معده و قوه بینایی خود مخلوط داروئی فوق را از اول فروردین تا آخر خرداد همه روزه می خورده اند.
فراموش نکنیم :
ابن سینا در معالجه قولنج دستور می داده رب سوس را در شربت سکنجبین محلول و به بیمار می داده اند. ضماد آب برگ بر بن موها تا حدودی باعث درمان ریزش مو می شود. اگر برگ های شیرین بیان را در آب بجوشانند و با آن آب زیر بغل یا پاهائی که بوی بد می دهند روزی دو سه بار بشویند بوی بد پا یا زیر بغل را مرتفع می سازد.
سوزاندن چوب ساقه شیرین بیان حرارتی با درجات حرارتی بالاتر از سایر چوب ها درست می کند. از این لحاظ بوده که در قدیم در کوره هایی که سنگ شیشه گران را ذوب می کرده اند، از چوب آن استفاده می کرده اند.
مقدار خوراک آن که از ریشه و پوست گرفته می شود، 25 گرم است که جوشانده و آبش را می خورند و از رب سوس دو تا ده گرم می باشد.
از شما متشکریم که تا انتهای این مقاله با ما همراه بودید. سوالات خود را در قسمت “نظرات” با ما در میان بگذارید، همچنین اگر ایده یا نظری در رابطه با این مطلب دارید، خوشحال می شویم آن را با ما در میان بگذارید.
عصاره شیرین بیان را با خواص رفع معده درد، کنترل دیابت، روشن کننده پوست، خوشبو کننده دهان، درمان سرفه، ضد ویروس، بدون هيچ اسانس و افزودنی شيميايی، از فروشگاه عطارک تهيه نماييد.
