تنها گذاشتن کودک در خانه و اصولی که باید رعایت کرد
تنها گذاشتن کودک در خانه
در دهه های اخیر، شاغل شدن مادران، کوچک و مستقل شدن خانواده ها، افزایش یافتن خانواده های تک سرپرست و فشارهای اقتصادی باعث شده است تعداد کودکانی که در منزل تنها می مانند افزایش یابد. این کودکان باید ساعاتی مسئولیت نگهداری از خود و حفظ سلامتی و امنیت خود را در منزل، به عهده داشته باشند. اکنون این سوال پیش می آید که آیا تنها گذاشتن کودک در خانه درست است یا خیر؟! برای دریافت پاسخ این سوال با ما همراه باشید.
تنها گذاشتن کودک در خانه
در چه شرایطی می توان فرزندان را در خانه تنها گذاشت؟
برای اینکه فرزندتان را در خانه تنها بگذارید باید به یک سری از خصوصیات او و شرایط حاکم بر زندگی خانوادگی توجه کنید و تنها در صورتی که بیشتر شرایط لازم مهیا باشد می توانید فرزندتان را، آن هم فقط برای چند ساعت، در منزل تنها بگذارید. قبل از اینکه فرزندتان را در خانه تنها بگذارید باید این موارد را بررسی کنید:
- فرزندتان چقدر مسئولیت پذیر است و برای انجام دادن مسئولیت های شخصی، تکالیف مدرسه یا کارهای منزل چقدر جدیت و دقت دارد؟
- کودک تان در برخورد با موارد غیر منتظره و پیش آمدهای ناگهانی چگونه عمل می کند؟
- آیا زمانی که کارها طبق روال معمول یا طبق خواست او پیش نمی رود، می تواند آرامش خود را حفظ کند؟
- آیا نکات ایمنی را بلد است و آن ها را رعایت می کند؟
- زمانی که تحت استرس قرار می گیرد، می تواند کماکان عاقلانه تصمیم گیری کند؟
- در مواجهه با موقعیت های جدید چگونه عمل می کند؟
- آیا محله شما امن است؟
- آیا همسایگان شما قابل اعتماد هستند؟
- آیا کودک تان از این که در منزل تنها باشد احساس مثبتی دارد؟
- آیا ممکن است تنها بودن باعث شود کودک عصبی، نگران یا مضطرب بشود؟
- آیا کودک تان کمک های اولیه را بلد است؟
- آیا او می داند اگر جایی از خانه آتش گرفت چه باید بکند؟
- آیا او می داند اگر برق منزل قطع شد، چه باید بکند؟
- آیا کودک تان می داند اگر غریبه ای تلفن زد چگونه با او صحبت کند؟
- آیا او می داند اگر غریبه ای خواست وارد منزل شود، چه باید بکند؟
دانستن این موارد و بسیاری موارد مشابه دیگر می تواند به شما کمک کند تا ارزیابی کنید که کودکتان چه اندازه آمادگی و توانایی تنها ماندن در منزل را دارد. همچنین شرایط سنی کودک بسیار اهمیت دارد، برخی کشورها هشت سالگی را حداقل سن قابل قبول برای تنها ماندن در منزل و مراقبت از خود تعیین کرده اند. اما شکی نیست که شرایط محیطی و سطح رشد عقلی، عاطفی و اجتماعی کودک نیز در این مسئله دخالت اساسی دارد و نمی توان تنها به سن تقویمی اکتفا کرد.
همچنین تنها گذاشتن دو یا چند کودک با هم در خانه، شرایطی دارد که والدین باید به آن توجه کنند. فرزندانی که قرار است با هم در خانه تنها باشند باید آموزش های لازم را برای مراقبت از خود و دیگری دیده باشند و خصوصیات اخلاقی مشابه داشته باشند تا کمتر با هم اختلاف پیدا کنند.
همچنین بخوانید: راهکارهایی موثر برای آموزش نظم به کودکان
اگر قرار شد کودکان در خانه تنها بمانند به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
طبق تحقیقاتی که تاکنون انجام شده است، تنها گذاشتن کودکان در خانه، امری نیست که بشود آن را به والدین توصیه کرد و در واقع این آخرین راه حلی است که والدین مجبور می شوند برای حل مشکل شان از آن استفاده کنند.
اگر والدین هیچ فرد مناسبی را برای نگهداری از کودک شان پیدا نکنند و این امکان هم برای شان وجود نداشته باشد که او را به مهد کودک بفرستند، و مجبور بشوند به عنوان آخرین راه فرزندشان را در خانه تنها بگذارند، آن هم فقط برای چند ساعت، باید به دو موضوع مهم ایمنی جسمی و ایمنی روانی فرزندشان دقت کنند.
ایمنی جسمی
وقتی قصد دارید کودکی را در خانه تنها بگذارید حتما باید به این نکته توجه کنید که او توانایی مراقبت کردن از سلامت جسمی خود را داشته باشد. کودکانی که در خانه تنها می مانند بیش از هر خطر دیگری در معرض صدمه های جسمی اتفاقی و غیرعمدی هستند. برای مثال احتمال این که کودک کارهای خطرناکی مثل آتش بازی انجام دهد یا با وسایل برقی و برنّده بازی کند افزایش می یابد. اما نظارت هوشیارانه و آگاهانه یک بزرگسال قابل اعتماد، می تواند میزان ایمنی را افزایش دهد. در ادامه شما را با عادات ناسالم در به خطر افتادن سلامت جسمی کودکی که در خانه تنها است، آشنا می کنیم:
قفل کردن درب منزل
خیلی از والدینی که باید ساعاتی از روز، کودکان شان را در منزل تنها بگذارند، فکر می کنند با قفل کردن در خانه و این که مانع خروج کودکان شان از منزل شوند، می توانند ایمنی آن ها را تامین نمایند. هر چند این روش می تواند مانع برخی از آسیب ها شود، اما متاسفانه از یک سری فعالیت های ارزشمند (مانند ورزش یا کلاس های آموزشی) که معمولا در ساعات پس از مدرسه توسط کودکان انجام می شود، جلوگیری می کند.
از طرف دیگر قفل کردن در خانه بر روی کودکان ممکن است خطراتی را برای آن ها ایجاد کند. به عنوان مثال اگر خانه آتش بگیرد، کودک هیچ راه فراری ندارد، یا اگر کودک آسیبی ببیند، مثلا دست خود را ببرد یا زمین بخورد و آسیب ببیند و دسترسی به والدین نداشته باشد، نمی تواند از کسی کمک بگیرد.
تنها ماندن در خانه و روابط اجتماعی ضعیف
از طرف دیگر اغلب کودکان وقتی در منزل تنها هستند، وقت خود را به بازی های تک نفری، تماشای تلویزیون، تفریح های ساکن و کم تحرک و خوردن خوراکی می گذرانند. کم بودن فعالیت های بدنی و عدم مشارکت در تفریح های دسته جمعی و پرتحرک، و استفاده کردن از تنقلات پر کالری از شیوه های ناسالم وقت گذرانی است که ممکن است کودک به آن عادت کند و در نتیجه، خطر چاقی و بروز مشکلات قلبی عروقی در او افزایش یابد. این شیوه همچنین مهارت های جسمی و اجتماعی کودک را کم می کند.
تنها گذاشتن کودک در خانه
ایمنی روانی
مشکلات فکری و عاطفی
کودکان نیازهای فکری و عاطفی ای دارند که لازم است مورد توجه قرار بگیرد، بعضی از این نیازها به شکلی هستند که والدین باید به صورت روزانه به آن ها توجه کنند. گاهی کودکان نیاز دارند برای حل مشکلاتی که در زندگی روزمره با آن ها مواجه می شوند از راهنمایی های یک فرد بزرگسال کمک بگیرند. لازم است والدین تا حد امکان روزانه یا هر چند روز یک بار اوقات مشخصی را برای گفت و شنود با فرزندشان اختصاص دهند و در محیطی صمیمی به نیازهای فکری و عاطفی کودک گوش فرا دهند.
دوران نوجوانی
نوجوانانی که در منزل تنها می مانند بیشتر در معرض خطر رفتارهای ضد اجتماعی مانند مصرف مواد مخدر و رفتارهای جنسی نامناسب قرار دارند. حتی نظارت دورادور یک بزرگسال می تواند از این خطرات بکاهد.
تنها گذاشتن کودک در خانه
تنها گذاشتن کودکان در منزل انتخاب ایده آلی نیست و هیچ تمهیدی نمی تواند جایگزین نظارت و مراقبت دائم یک بزرگسال مسئولیت شناس و هوشیار گردد، اما در شرایطی که چنین امکانی فراهم نباشد باید با اجرای نکات ایمنی و آموزش عملی مهارت های ضروری، توانمندی کودکان را در مراقبت از خود افزایش داد و با برنامه ریزی های لازم از حفظ سلامت جسمی و روانی آن ها مطمئن شد.
در اصل فرزندانی را می توان در خانه تنها گذاشت که مسئولیت پذیر باشند، اما همین که والدین مهارت هایی را به کودکان آموزش می دهند و برای مدتی مسئولیت های خانه را به عهده آن ها می گذراند به تدریج باعث می شود آنان نسبت به کسانی که در این شرایط نبوده اند و آن آموزش ها را ندیده اند، مهارت ها و احساس مسئولیت بیشتری داشته باشند. همچنین پژوهش ها نشان داده است که اگر مراقبت از کودک به خود او سپرده شود، می تواند در بهبود روند رشد و تکامل شخصیت او موثر باشد.
از شما متشکریم که تا انتهای این مقاله با ما همراه بودید. سوالات خود را در قسمت “نظرات” با ما در میان بگذارید، همچنین اگر ایده یا نظری در رابطه با این مطلب دارید، خوشحال می شویم آن را با ما در میان بگذارید.
گل ساعتی را با خواص تسکین استرس و افسردگی، کاهش فشارخون، درمان بی خوابی، تسکین التهاب، مهار اعتیاد، ضد درد، ضد اسپاسم، تقویت قلب، گشاد کننده عروق خونی، ضد تشنج، بدون هيچ اسانس و افزودنی شيميايی، از فروشگاه عطارک تهيه نماييد.
