نکاتی برای نگهداری گل در خانه
بهترین نکات برای شروع نگهداری گل در خانه
با یک برنامه و تصمیم مناسب شما می توانید دانه های سبزیجات خودتان را داخل خانه بکارید.
من از بیش از ۳۰ سال پیش شروع به کاشتن دانه های سبزی کردم و هنوز نیز اولین تلاش‌های ناموفق خودم را به یاد دارم. بیشتر این دانه ها پژمرده شدند و از بین رفتند و بعضی از آنها اصلاً جوانه نزدند. تجربه به من یاد داد که چگونه مانع از بروز چنین مشکلاتی شوم و هر سال نیز تنوع باغ خودم را بیشتر می کردم، پول بدست می آوردم و گونه‌های مورد علاقه را در خانه می کاشتم و به دوستانم می دادم. هزاران گونه ی برتر از محصولات خیلی به ندرت به عنوان نهال در باغ ها یافت می‌شوند و همین موضوع برای محصولات پختنی و آشپزی نیز صدق میکند، همانند کرفس قرمز و سیب زمینی کاشته شده.
نکاتی برای نگهداری گل در خانه
اگر هدف از باغداری این باشد که میز و آشپزخانه خود را با محصولات غذایی و خانگی ارگانیک پر کنیم می توان گفت گیاهان دانه ای به شما کمک می کنند که به این هدف خود دست یابید. کاشته دانه در خانه تحت شرایطی کنترل شده بدون انباشتگی علف های هرز و یا تغییر فصل به شما این امکان را می دهد که به سرعت در همین فصل شروع به کار کنید؛ چه بخواهید آخر زمستان پیاز بکارید و چه بخواهید در تابستان کدو تنبل داشته باشید و یا کاهو در اول پاییز. جایی که فصل رشد کوتاه است بعضی از محصولات باید در یک محیط سرپوشیده رشد کنند تا بعدها کامل و بالغ شوند.
فرایند جوانه زنی
تمام دانه ها شامل سلول هایی خاص هستند که در یک جا متمرکز شده اند و زمانی که فرایند جوانه زنی با رطوبت، دما و گاهی نور تحریک می شود رشد می کنند. رطوبت و مواد مغذی ذخیره شده به گیاهک تخم انرژی می‌دهند که شامل ساختارهای پنهان برای ریشه، ساقه و برگ های گیاه می‌باشد. بیشتر دانه های سبزی که زود جوانه می زنند (همانند کلم و گوجه) با گیاهک تخمی کاملا شکل گرفته شده و بالغ، وارد مرحله خاموش خود می شوند.
خانواده هویج دارای وضع نامساعدی می باشد چرا که بیشتر دانه های آمبلیفرا (جعفری با رازیانه و کرفس را تصور کنید) برای پرورش تخمدان خود به زمان نیاز دارند تا پیش از اینکه بتوانند جوانه بزنند و سبز شوند رشد کنند. دیگر جوانه زنی های آهسته همانند اسفناج دارای ترکیباتی هستند که در پوشش دانه هایشان مانع جوانه زنی می شوند. این ترکیبات باید پیش از اینکه ریشه و جوانه به دنیا بیایند در خاک تجزیه شوند.
اکسیژن برای فرآیند جوانه زنی بسیار ضروری است. تا زمانی که نهال ها دارای برگ هایی باشند تا آنها را قادر به استفاده از انرژی خورشیدی کند می توانند به غذای ذخیره شده در دانه ترکیب شده با اکسیژن یافته شده در خاک اعتماد کنند تا سلول های جدیدی را رشد دهند. به همین دلیل است که شما همیشه از محیط کشت گلدانی با بافت سبک استفاده می کنید تا کاشت را انجام دهید و به همین دلیل است که آب دهی زیاد باعث می شود دانه ها به جای رشد، پوسیده شوند.
قدردانی از کار سختی که دانه ها باید در طول فرآیند جوانه زنی انجام دهند باعث می‌شود که تجربه شما در کاشت دانه افزایش یاید. شما می‌توانید ویدیوهای آنلاین از رشد سریع دانه های لوبیا و جوانه زنی آنها را مشاهده کنید اما مشاهده ی آنها در واقعیت توسط خودتان شگفت آور تر است. دانه هایی که از همه بیشتر مرا تحت تاثیر قرار می دهند کدوها هستند. زمانیکه برگ های نهال از پوشش دانه محافظت می کنند و روی آنها سایه می اندازند، گیاه کوچک با کوه کوچکی از ریشه ها تحت پشتیبانی قرار می گیرد.
ترکیب های کاشت دانه
از روز جوانه زنی، نهال های سبزی با چالش هایی از جانب قارچ ها و باکتری های موجود در آب، خاک و هوا مواجه شدند. هرچه آنها با مشکلات کمتری مواجه شوند رشد بهتری خواهند داشت به همین دلیل استفاده از ترکیب تازه کاشت دانه در هر زمستان بسیار سخت می باشد. ترکیب های باکیفیت کاشت دانه، فرمول شده اند تا پاتوژن هایی خاکی که موجب پوسیدگی نهال ها می شوند از بین رفته و آب و هوا در آنجا به سادگی حفظ شوند.
شما می‌توانید از مگس دندانه‌دار و یا الیاف سخت و زبر به عنوان یک پایه استفاده کنید و خودتان دارای ترکیب کاشت دانه منحصر به فرد خود باشید و سپس این ترکیب را با کمپوستی که تا ۱۵۰ درجه فارنهایت (65 درجه سلسیوس) برای از بین بردن پاتوژن ها و علف های هرز حرارت داده شده است ترکیب کنید. مقدار کمی از کرمک ها زمانی که به ترکیب کاشت دانه اضافه می‌شوند مفید می باشند اما بیش از ۱۰ درصد از حجم آنها را استفاده نکنید.
همچنین بخوانید: نحوه کاشت هسته انبه در گلدان وروش های نگهداری آن
همانگونه که مطالعه ای در سال ۲۰۰۵ از دانشگاه ایالت شمال کارولینا نشان داد این مقدار و ترکیب دقیق نیست اما آنچه که بالای خاک قرار دارد از اهمیت بیشتری برخوردار است. همچنین اختلافات موجود بین ترکیب های ارگانیک تجاری کاشت دانه و ترکیب های خانگی متعدد، بعد از اینکه تمام دانه ها به جای اینکه در محیط کشت کاشته شوند، با ورمیکولیت تحت پوشش قرار گرفتند از بین رفتند.
ورمیکولیت که از دو ماده معدنی طبیعی ساخته شده است در ترکیبات کاشت دانه دارای ژن ناسازگار طبیعی است: ورمیکولیت می‌تواند در رطوبت وزن خود را برای چندین بار جذب و حفظ کند در عین حال هنوز نیز اکسیژن را نگه دارد (آیین نامه هایی که به بررسی مکرر تجهیزات پردازشی نیاز دارند درباره دغدغه‌هایی از آلاینده‌های آزبست در ورمیکولیت صحبت کرده اند. موسسه بازدید مواد ارگانیک کاربرد برند ترمو راک را تصویب کرده است)
مرتب سازی از طریق جعبه های نهال
بیش از سال هاست که من از سیستم های زیادی برای شروع کاشت دانه در محیطی سرپوشیده استفاده کردم ازجمله یک کانتینر خاص که به چند سلول تقسیم شده است و با یک گنبد شفاف درون یک سینی قرار می‌گیرد تا رطوبت را حفظ کند و دیگر تجهیزاتی که (ظرف های حصیر مانند و مویرگی و سنسورهای آبی) نهایتا آنها را باید به فروش برسانم چرا که بیشتر از ارزش شان دردسر درست می کنند. من هنوز بخش‌هایی از این سیستم‌ها را استفاده می‌کنم اما در سال‌های اخیر فنجان های کاغذی کوچک با شکاف هایی که در انتهای شان قرار دارد بعنوان کانتینر انتخابی من در نظر گرفته شده اند به خصوص به این دلیل که بعد از استفاده تبدیل به کود می‌شوند. همین امر برای فنجان های مخصوص کاشتی که از روزنامه درست شده اند و برای جعبه های کاشت مقوایی که با تا زدن و چسباندن جعبه های به درد نخور غذایی درست شدند صادق است.
من از روش های کاشت دانه ی تفننی زیادی استفاده کردم که دیگر از آنها به هیچ وجه استفاده نمی کنم و این تقصیر را به گردن قرص های کود گیاهی می‌اندازم. من همچنین برای رشد نهال ها از گلدان های ذغال سنگی استفاده کردم و زمانی که ریشه ها به دیواره گلدان برخورد کردند شگفت زده شدم چرا که این امر هیچ گاه در کانتینر های پلاستیکی، کاغذی یا مقوایی رخ نمی‌دهد. جعبه های تخم مرغ هم برای کاشت دانه بسیار کوچک اند مگر اینکه دانه هایتان کوچک باشند. نهال ها در گلدان هایی که می توانند سه تا چهار اونس (4 گرم) از ترکیب کاشته دانه را در خود نگه دارند رشد می کنند که این در واقع برابر با یک سوم از نصف فنجان است. اطمینان حاصل کنید که در انتهای کانتینرها سوراخ های زهکشی را به وجود آورید حتی اگر این گلدان ها سوراخ نداشته باشند.
برای اینکه سینی ها کانتینرها را نگه دارند من به دنبال سطوح چوبی صاف و قدیمی هستم که از تکه‌های قراضه چوب سدر درست شده باشند. جعبه های کم عمق و باز با شکاف هایی به اندازه یک چهارم اینچ بین نواحی پایینی، سرپوش های خوبی هستند که زیر نور می باشند؛ در جایی غیر سرپوشیده این کانتینرها همانند سینی های پلاستیکی با وزش باد جابجا نمی شوند. زیر گلدانی های شما باید کاملاً کیپ باشند چرا که آب دادن به آنها از بالا و پایین برای نهال های جوان مفید است. می توانید از زیر گلدانی های پلاستیکی بدون سوراخ های زهکشی و یا تابه های پلاستیکی کم عمق همانند محل خواب گربه تان و یا حتی ظرف های بزرگ غذاخوری و یا سینی های پذیرایی استفاده کنید. استفاده از سینی های محکم باعث می‌شوند که بتوان مجموعه نهال ها را به راحتی حرکت داد، بتوان راحت به آنها آب داد و آنها را بارور کرد.
نکاتی برای نگهداری گل در خانه
اگر شما چوب سدر ندارید و یا حتی می خواهید نهال های خود را در اتاقی نگهدارید که نمی خواهید کف آن خیس شود می توانید از زیر گلدانی های پلاستیکی به جای زیر گلدانی های چوبی استفاده کنید. برای حفاظت از کف زمین خود می توانید کانتینرها را بدون هیچ سوراخ زهکشی در زیر گلدانی ها قرار دهید. این کار آب دادن به کل سطح کانتینر را آسان میکند چرا که شما تنها آب را درون زیر گلدانی می‌ریزید. اگر شما از این رویکرد استفاده کنید مطمئن شوید که آب اضافه آمده را بعد از اینکه کانتینرها به اندازه کافی آن را جذب کردند بیرون بریزید.
از هر کانتینری که استفاده می کنید آنها را پر از ترکیب مرطوب کاشت دانه کنید، و سپس روی خاک به پایین با انگشتتان ضربه بزنید تا چاه های هوایی را از بین ببرید (به اندازه سه فصل طول کشید تا این ترفند را یاد بگیرم). ترکیب بیشتری را در یک چهارم اینچ، از بالا اضافه کنید. دانه ها را در عمقی که روی بسته بذر توصیه شده است بکارید و آنها را به اندازه کافی با ملایمت بپاشید. زمانی که از یک بسته تر و تازه دانه که در فصل فعلی‌تان تولید شده، استفاده می کنید بیش از سه دانه را در هر کانتینر نکارید، حتی دو دانه نیز بهتر است. برای دانه های بزرگی همانند کدو تنها یک دانه در ظرف بکارید.
اگر دارای طاقی پلاستیکی (که به همراه زیر گلدانی های کاشت دانه فروخته می‌شود) هستید از آنها برای حفظ رطوبت تا زمان جوانه زدن دانه ها استفاده کنید. اگر چنین طاقی ندارید زیر گلدانی های خود را با پوششی پلاستیکی بپوشانید، و یا آنها را در نایلون های پلاستیکی شفاف محصور کنید. در اولین نشانه جوانه زنی پوشش ها را بردارید و سپس تمرکز خود را روی این بگذارید که نوری کافی به نهال ها بدهید.
شروع کاشت دانه ها در مکان‌های پوشیده: تامین گرما و نور
بیایید به درس گیاه شناسی مان نگاهی بیندازیم و ببینیم چرا اولین نهال های من پژمرده شدند. از آنجا که نهال ها سطح خاک را تجزیه می کنند خیلی به سرعت مواد مغذی دانه را تمام می کنند و به یک منبع انرژی جدید نیاز دارند: نور. اگر به آنها نور کافی نرسد این امکان وجود دارد که مورد حمله قارچ ها قرار بگیرند. نور پنجره اغلب ضعیف و به یک سمت می باشد؛ سبزیجات به نور شدید زیادی نیاز دارند. شما باید یک لامپ فلورسنت نوری برای رشد نهال های خود نیز داشته باشید.
یک راه بسیار معروف برای ایجاد نور با قیمتی ارزان استفاده از جعبه های سیمیِ مخصوص کار سنگین (قیمت فروشگاهی این جعبه های بزرگ برای یک واحد ۴ قفسه‌ای برابر با 90.000 تومان است) است، سپس این چراغ های فروشگاهی را با سیم از سطح پایینی قفسه ها آویزان کنید. و یا می توانید از چیزی همانند کتابخانه و قفسه / واحد پرورش نور استفاده کنید. برای روشنایی از تجهیزاتی با عرض ۴ فوت (120 سانتیمتر) با حداقل دو لامپ فلورسنت استاندارد استفاده کنید. لامپ های استاندارد برای کاشت دانه مناسب می‌باشند؛ نیازی نیست که برای نورهای مخصوص رشد دانه، خاص پول اضافه بپردازید. تجهیزات فلورسنت همانند نورهای لامپ های رشته ای گرما تولید نمی کنند اما به هر حال کمی گرما دارند. واحدهای نوری که من استفاده می کنم دارای روپوش های آهنی می باشند که در بالا دارای سطحی صاف هستند، لذا می توانم گلدان های کاشته جدیدی را نیز آنجا قرار دهم.
همچنین بخوانید: آشنایی با مراحل پرورش و کاشت زنجبیل در خانه
دمای گرم اتاق که بالای 25 درجه برای چند ساعت از روز می رود باعث می شود جوانه زنی در هر دانه سبزی یا گیاهی تحریک شود و دانه ها نیز از دمایی که حدود ۱۰ درجه در طول روز تغییر می کند بهره می برند. این اتفاق در صورتی می افتد که شما از گرمای یک نور فلورسنت که شب ها آن را خاموش می کنید استفاده کنید. شما همچنین می‌توانید گرمای سمت پایین را با استفاده از یک پد گرمایی که در زیر گلدان نهال قرار گرفته است به سمت بالا هدایت کنید. (زیر بشقابی های خاص برای کاشت دانه به نظر مناسب می آیند اما به تجربه من آنها پیش از اینکه به اندازه قیمت خریدشان کار کنند از بین می روند)
بعد از اینکه دانه ها جوانه زدند آنها را برای ۱۰ تا ۱۴ ساعت از روز زیر نور نگه دارید و ارتفاع نور را نیز (و یا گلدان) تنظیم کنید تا نهال های خود را به نور نزدیک نگه دارید. این بسیار مهم است نهال ها را نگه دارید لذا آنها می‌توانند لامپ‌های نوری را لمس کنند. در آخر زمستان شما می توانید بدین صورت سبزی های سالادی را به اندازه خوراک تان پرورش دهید.
شروع به کاشت دانه ها در محیط سرپوشیده: معجزه را مشاهده کنید
برای اینکه اولین مجموعه از برگ های نهال خود را مشاهده کنید باید صبر داشته باشید، چرا که نهال منبع تغذیه خود را عوض می کند، اولین برگ مناسب خود را (و یا دو برگ) رشد می‌دهد و ریشه های جدیدی را به وجود می آورد. نهال های درهم چپانده شده می‌توانند زمانی که اولین برگ واقعی به وجود آمد ازهم جدا و دفع شوند، اینکار با نهال های کوچکی همانند کرفس که وارد کانتینرهای کوچک می‌شوند و دانه های بزرگتری همانند کلم که تا 10 سانتیمتری گلدان نیز می روند قابل انجام است. در این مرحله شاخه های فرعی و بیرونی آنها را از پلاستیک بیرون آورید، نهال های کوچک را در چاله‌هایی بزرگتر با فضای بیشتر قرار دهید، و آنها را تنها با برگ های نهال شان کنترل کنید. بعد از اینکه من نهال ها را به یک ظرف تقریباً بزرگتر انتقال دادم، به سرعت آنها را به موقعیتی زیر نوری که قبلاً بودند بردم. بدین صورت نهال ها همزمان از این فشار خارج شدند. در آبدهی بعدی آنها من دوست دارم که به نهال های پیوند خورده ، یک سطل آب ولرم بدهم تا چاله های هوایی را از بین ببرم. اگر محیط کشت شما نشست پیدا کرد، می‌توانید ترکیبی خشکی را در اطراف پایه نهال بریزید تا به قائم شدن آن کمک کنید.
هرگونه ماده مغذی موجود در ترکیب کاشت دانه بعد از سه هفته از بین میرود و لذا نهال شما به تغذیه ای مکمل نیاز پیدا خواهد کرد. بعد از سال ها استفاده از محصولات امولوسیون ماهی/ کتانجک، سال پیش من کودهای مایع منحصر به فرد خودم را درست کردم و نتایج خوبی را نیز مشاهده کردم. میزان رقیق شدگی کود به آب را برای نهال های جوان دو برابر کردم، چرا که نهال های جوان صرفا به دلیل اینکه گیاهان کوچکی هستند نیاز به مقدار کمی از مواد مغذی دارند. در جریان باشید که ممکن است هم برای آب دادن و هم برای کود دادن به نهال های کوچک خود با یک بطری سرنگی، کمی کثیف کاری کنید (بطری های مایع ظرفشویی نیز عالی هستند) تا بتوانید بالاخره از بالا و پایین به آن آب و غذا دهید. از آبی با دمای اتاق و یا ترکیب کود / آب که در میزانی کافی از آب چکانیده شده است استفاده کنید تا در صورتی که سطح خشک بود مرطوب شود، سپس یک یا دو دقیقه صبر کنید تا ببینید آیا آب در کانتینر و پایین گلدان جریان پیدا میکند یا نه. تا زمانی که آب به یک چهارم عمق رسید، نهال ها را نگه دارید و به گلدان آب دهید. ۳۰ دقیقه صبر کنید و بقیه آبی که جذب نشده است را دور بریزید. خشکی هوای محیط سرپوشیده بر میزان آبدهی به نهال های تان تاثیر می‌گذارد، چرا که نهال ها در اطراف ریشه شان نیاز به رطوبت کم و ثابتی دارند و سطح نیز باید خشک باشد. کانتینرهای خشک زمانی که شما آنها را بلند می کنید سبک هستند، لذا بررسی وزن به صورت روزانه بهترین راه برای این است که ببینید آیا نهال‌های شما نیاز به آب دارند یا نه.
از شما متشکریم که تا انتهای این مقاله با ما همراه بودید. سوالات خود را در قسمت “نظرات” با ما در میان بگذارید، همچنین اگر ایده یا نظری در رابطه با این مطلب دارید، خوشحال می شویم آن را با ما در میان بگذارید.
بذر پیاز قرمز را بدون هيچ اسانس و افزودنی شيميايی، از فروشگاه عطارک تهيه نماييد.
